این سروده اثر سید رضا موید به شکل هنرمندانهای به جایگاه بیهمتای حضرت زینب (س) در حفظ و گسترش پیام عاشورا پرداخته است. این شاعر توانمند با بیانی روان و عمیق نشان میدهد که اگر حضرت زینب (س) نبود، کربلا و حماسه عظیم آن بهاحتمال در سایه ابهام و فراموشی قرار میگرفت.
نقش ممتاز این بانوی بزرگوار در تاریخ، تنها به پیامرسانی ختم نمیشود؛ ایشان با صبر، ایستادگی و استقامت کمنظیر خود، حقیقت عاشورا و آموزههای حسینی را بهتمامی عصرها رساندند و این نقش درخشان را تا همیشه در تاریخ ماندگار کردند.
حضرت زینب (س) نهتنها پیامآور کربلاست، بلکه با مقاومت بیبدیل خود توانست مکتب حسینی را از فراموشی نجات دهد و دین اسلام را از تحریف و نابودی حفظ کند. نقل واقعه کربلا و رساندن پیام این جهاد جانانه به گوش مردم، نتیجه نگاه روشن حضرت زینب (س) بود که با انگیزهای الهی و تکیه بر رسالت عظیم خود انجام شد.
کعبه بی نام و نشان می ماند اگر زینب نبود
بی امان دارالامان می ماند اگر زینب نبود
گرچه دادند انبیا هر یک نشان از کربلا
کربلا هم بی نشان می ماند اگر زینب نبود
مکتب سرخ تشیع کز غدیر آغاز شد
تا ابد بی پاسبان می ماند اگر زینب نبود
مکتب قرآن که از خون شهیدان جان گرفت
بی تحرّک هم چنان می ماند اگر زینب نبود
مجری احکام قرآن او بُوَد با صبر خویش
دین حق بی حکمران می ماند اگر زینب نبود
کرد اسلام حسینی از یزیدی را جدا
حق و باطل توأمان می ماند اگر زینب نبود
در شناسای مسیر حق و باطل فکرها
بی گمان اندر گمان می ماند اگر زینب نبود
شد گلستان کربلا از لاله های احمدی
وین گلستان در خزان می ماند اگر زینب نبود
شعله عالم فروز نهضت سرخ حسین
زیر خاکستر نهان می ماند اگر زینب نبود
ناله مظلومی لب تشنگان دشت خون
در گلو گاه زمان می ماند اگر زینب نبود
فارسان صحنه هیهات منّا الذّله را
داغ ناکامی به جان می ماند اگر زینب نبود
ای «مؤید» هر چه هست از زینب و ایثار اوست
جان هستی ناتوان می ماند اگر زینب نبود